STEL JE NIET AAN
“Kom op zeg, stel je niet aan. Er is niks aan de hand. De zwemjuf bijt je echt niet hoor!” Wie heeft er nooit zo’n soort gelijke opmerking te horen gekregen toen ‘ie een kind was? En, hielp het? Waren je bange gevoelens toen op slag weg? Ik schat zo in van niet… 🙂 Zeg jij het wel eens tegen je kinderen? Ik wel… Ja echt! En het helpt voor geen meter…IRRITATIE
Toen mijn zoon een jaar of 8 was, durfde hij niet naar z’n vriendje te gaan die bij ons in de straat woonde. Hij kwam daar al jaren over de vloer en at er iedere dindagmiddag, samen met z’n zusje, zijn boterhammen tussen de middag. Op een middag wilde hij graag bij zijn vriendje gaan spelen, waarop ik zei: “Ga er maar heen en vraag maar of hij wil spelen”. “Dan moet jij met me mee”, was zijn reactie. Ik vond het ondertussen tijd worden dat hij dit zelf kon. Zeker bij dit vriendje, dat zo dichtbij woonde en waar hij zo vaak over de vloer kwam. Ik moedigde hem aan om zelf te gaan. Maar m’n zoon ging in verzet. Het irriteerde me, omdat ik het niet snapte. Hoezo moet ik mee, als je er al zo vaak bent geweest? Hoe moeilijk kan het zijn om er naar toe te lopen en te vragen of het vriendje wil spelen? M’n zoon begon te miepen en te zeuren, zoals ik dat noem. En dat irriteerde me nog meer. Ik zuchte eens diep (dat maakt me iets rustiger) probeerde hem nogmaals kalm aan te moedigen door te zeggen dat hij dit echt wel prima zelf kon. Maar hij weigerde. En ik weigerde. Ik dacht op dat moment nog dat het wellicht zou helpen dat als ik niet toegaf en hij het echt graag wilde, dat hij dan wel zou gaan. Maar dat was niet zo…OEPS VERGETEN; TUSSENSTAPPEN!
Wat ik vergat op dat moment, is dat als een kind iets te spannend of eng vindt, dat het dan hulp nodig heeft van ons om stappen te zetten die hij wél kan. Tussenstappen! Soms is een stap gewoon te groot. Ik had samen met m’n zoon kunnen kijken wat hij wel al durfde en wat toch een stap vooruit was geweest. Bijvoorbeeld met hem tot aan de poort kunnen lopen. Of de moeder kunnen bellen of ze hem buiten wilde opwachten, of… genoeg tussenstappen te bedenken. Dat had zijn zelfvertrouwen wél geholpen. Hij had een stap voorwaarts kunnen zetten. Nu bleef hij met een gevoel van falen zitten. Ik durf (en kan) iets niet…EEN STAP VOORUIT
Bij angst is het heel belangrijk dat je altijd een stap(je) voorwaarts zet. Hoe klein de stap ook is. Want angst verlamd ons. We deinzen achteruit. Als je schrift van een auto die hard komt aanrijden, is dit natuurlijk een prima reactie. Maar als je volwassen bent en je blijft verlamd op de bank zitten, omdat je niet naar buiten durft, is dat niet handig.
Als je kind ergens bang voor is of iets spannend vindt, kijk dan samen welke stap het wél kan maken. Want laat je je kind een situatie vermijden omdat het bang is of doe je niets (het kind moet het zelf maar oplossen), dan heeft angst de neiging om te groeien en groter te worden.
Wil je meer tips over kinderen leren omgaan met emoties?
Bestel dan hier ‘De gids over emoties bij kids – 80 praktische tips’ voor slechts €12,92 inclusief verzending.