Begrip voor emoties zorgt voor een eerlijk kind. Ervaringsverhaal van een moeder

In de rollercoaster van opvoeden komen ouders nogal eens uitdagende situaties tegen. In dit ervaringsverhaal deelt Marlies, een moeder van een zevenjarige dochter, hoe begrip voor emoties bij haar leidde tot eerlijkheid en een fijn ontladingsmoment. Zij mailde ons dit verhaal nadat ze een workshop van SOS kinderen en emoties had gevolgd. Mooie tips die jij wellicht kunt gebruiken in het begeleiden van kinderen en ouders.

“Mijn dochter was al dagen aan het mopperen. Ook klaagde ze over misselijkheid en wilde ze niet naar school. Als ik m’n dochter vroeg wat er aan de hand was, kwam er geen zinnig woord uit. Op een gegeven moment werd mijn grens bereikt. Ik verloor m’n geduld, reageerde geïrriteerd en zei dat ze zich niet zo aan moest stellen óf gewoon zeggen wat er aan de hand was. M’n dochter stormde boos stampend naar haar kamer. Dit bracht mij tot bezinning. Ik nam vijf minuten voor mezelf om af te koelen en gaf m’n dochter de ruimte om hetzelfde te doen.”

“Na het afkoelen ging ik naar m’n dochter en zei “Je zit echt niet lekker in je vel, hè lieverd.” Hierdoor verzachtte ze en barstte ze uit in tranen. Ik bood m’n excuses aan en legde uit dat iedereen weleens ‘ontploft’. Ook mama’s en ook meisjes van 7. Daarna kreeg ik een dikke knuffel van haar. Toen voelde ik de ruimte om verdere vragen te stellen over waar haar gemopper vandaan kwam. Ik deed dit door eerst ’toestemming’ te vragen of het oké was als ik haar wat vragen zou stellen en dat was goed. En nu was ze wel in staat om haar verhaal te doen. Met nogmaals dikke tranen vertelde ze dat ze boos was geworden op haar papa en hem toen geslagen had. Daarna was hij heel erg boos op haar geworden en mocht ze voor straf niet mee naar oma. Dit durfde ze niet tegen mij te zeggen, omdat ze bang was dat ik dan boos op papa zou worden. We zijn namelijk gescheiden en helaas heeft ze dit weleens mee gemaakt. Ik snapte dan ook direct waar het vandaan kwam.”

“Ik hield me in om iets over de gebeurtenis te zeggen en bleef bij de emoties die m’n dochter voelde. Ik gaf aan dat ik begreep dat ze zich daar heel rot door voelde. En dat ik me kon voorstellen dat ze bang was dat ik boos op papa zou worden en dat ze het daardoor moeilijk vond om te vertellen. Ik gaf haar ook complimenten voor haar moed om toch de waarheid te vertellen. En ik beloofde om niet boos op papa te zijn. Ik voelde dat dit nodig was om het vertrouwen van m’n dochter te winnen.”

“Ik besloot om haar te helpen om een gezonde uitlaatklep te vinden voor haar boosheid in plaats van de situatie op te willen lossen. Ik pakte de kaartjes ‘Wat helpt mij als ik boos ben?’ van jullie workshop erbij en vroeg haar iets te kiezen wat ze op dit moment fijn zou vinden. Ze koos voor kranten scheuren. Dit leidde uiteindelijk tot een vrolijke ‘sneeuwbui’ in de kamer, waarna we samen nog gek hebben staan dansen! Hierna voelde m’n dochter zich een stuk beter. De volgende dag ging ze vrolijk naar school en was ze niet meer misselijk!”